Żurawki należą do bylin, które nie tracą zimą liści. Nowe odmiany mają niezwykłą kolorystykę i są piękną ozdobą ogrodów, gdy kwitną od wiosny do października.
Już pod koniec XIX wieku doceniono zalety żurawek. Początkowo hodowano je ze względu na kwiatostany złożone z licznych drobnych dzwonkowatych kwiatów w odcieniach czerwieni, różu i bieli. Te odmiany miały liście zielone lub podbarwione brązowo. Szczególne dokonania zawdzięczamy ogrodnikom francuskim – rodzinie Lemoine w wyhodowaniu gatunku ogrodowego Heuchera ×brizoides (ok. 1900 roku) oraz czterdzieści lat później angielskiej rodzinie Bloom, za szereg odmian o długich okazałych kwiatostanach, nadających się do wiązanek. Przełom w kolorystyce liści żurawek nastąpił w latach 80. ubiegłego wieku. Odmiana ‘Snow Storm’ o biało nakrapianych liściach i purpurowo-brązowa ‘Palace Purple’ podbiły serca właścicieli ogrodów a hodowcom dały impuls do tworzenia krzyżówek o liściach seledynowych, żółtych, jasnopomarańczowych, intensywnie czerwonych, czarnych, ze srebrnym marmurkiem, z purpurowym żyłkowaniem….Wśród kilkuset dostępnych na rynku odmian każdy może dla siebie znaleźć coś zachwycającego. Wyniki prac współczesnych „ogrodników-czarodziejów” jak Dan Heims z USA czy Thierry Delabroye z Francji są tym bardziej zaskakujące, że gatunki wyjściowe, rosnące w naturze są w przeważającej większości niepozorne, zielono listne lub brązowawe.
Najczęściej występującą w polskich ogrodach żurawkę drżączkowatą (Heuchera xbrizoides) charakteryzują okrągłe przyziemne liście o karbowanych brzegach, drobne dzwonkowate kwiaty, na sztywnych pędach.
Żurawka krwista (Heuchera sanguinea) posiada zielone słabo owłosione liście o okrągłym lub nerkowatym kształcie. Jej kwiaty są w kolorze mocnej czerwieni.
Żurawka drobnokwiatowa (Heuchera micrantha) odmiana ma drobne beżowo-różowe kwiaty, a jej liście tworzą zwarte kępki o wysokości 30 cm i średnicy ok 50 cm. Liście tych roślin są jajowato-owalne, trójkątne w zarysie lub sercowate.
Liczne kwiaty żurawki mają najczęściej kształt maleńkich białych, różowych lub czerwonych dzwoneczków. Piękne wiechowate kwiatostany stanowią oryginalną ozdobę skalniaków. Żurawki kwitną od maja do późnej jesieni.
Najlepszym miejscem do uprawy tych odmian ozdobnych jest jasne przewiewne stanowisko w półcieniu, który pozwoli na odpowiednie wybarwienie się ich liści i ochroni przed upałem lub stanowisko z porannym słońcem. Posadzone w zbyt dużym cieniu, żurawki stracą zwarty pokrój, będą słabiej kwitnąć, a ich liście zzielenieją. Natomiast na stanowiskach z wystawą południową, ich liście mogą blednąć i być przypalane przez słońce. Żurawka ogrodowa dobrze rośnie w lekko wilgotnej, próchniczej, koniecznie przepuszczalnej glebie o odczynie obojętnym. Nie lubią ciężkich, trudno nagrzewających się gleb. Mają średnie wymagania pokarmowe. Przenawożone łatwiej ulegają chorobom.
Do chorób grzybowych atakujących tych bylin należą:
- fytoftoroza (Phytophthora spp., Phytophthora nicotianae)
- ryzoktonioza (Rhizoctonia solani)
- szara pleśń (Botrytis cinerea)
- rdza (Pucinia heucherae) przy dużej ilości opadów, zwłaszcza u zielonolistnych gatunków
Do chorób bakteryjnych należy:
- bakteryjna plamistość liści (Xanthomonas sp., Pseudomonas cichorii) widoczne jasnobrązowe, kanciaste plamy, ograniczone nerwami, od spodu często błyszczące.
Do szkodników atakujących te byliny należą:
- larwy opuchlaka
- ślimaki: z muszlami, nagie
- mszyca ziemniaczana
- gąsienice: gąsienica zwójki, piłecznica orlikowa
- mrówki
