Kolekcja dendrologiczna jest dość bogata (ponad 500 taksonów drzew i krzewów), pochodzących z różnych stron świata: Europy, Azji i Ameryki Północnej.

Dość licznie są reprezentowane gatunki pochodzące z Azji. Są tutaj rośliny, które tak dawno są sadzone w naszych parkach i na skwerach, że wręcz wydają się rodzimymi (np. berberys (Berberis), dereń (Cornus), irga (Cotoneaster), krzewuszka (Weigela), ale i takie, które są dla nas dość egzotyczne – kasztan jadalny (Castanea sativa), korkowiec amurski (Phellodendron amurense), kuningamia (Cunninghamia lanceolata).

Posiadamy dwa okazy miłorzębu dwuklapowego (Ginkgo biloba). Jest to jedyny żyjący przedstawiciel grupy nagozalążkowych o blaszkowatych liściach, który jest pozostałością licznej wiele milionów lat temu żyjącej grupy roślin. Wygląda prawie tak samo jak jego krewniacy sprzed 100 milionów lat i uznawane jest przez  botaników za “żywą skamielinę”. Uznawane za święte drzewo Japonii i Chin, od najdawniejszych czasów wykorzystywane w medycynie (między innymi jako afrodyzjak, wyrabiany z niedojrzałych owoców). Obecnie we Francji i Stanach Zjednoczonych rosną dziesiątki milionów tych roślin w związku z medycznymi zastosowaniami ekstraktów z liści. 0woc przypomina żółtą śliwkę. W Chinach uprawiane jest jako drzewo owocowe, lecz spożywane są nie owoce lecz jądro nasion, które jest chińskim przysmakiem.

Drugą bardzo ciekawą, również nagozalążkową rośliną  jest kuningamia chińska (Cunninghamia lanceolata). Rzadko sadzona w Polsce, gdyż jest wrażliwa na niskie temperatury (może nawet cierpieć z powodu wczesnych jesiennych przymrozków). Jest rośliną długo rosnącą i ma rzadką, wręcz unikalną właściwość odrzucania martwych końców gałęzi i wytwarzania w tym miejscu pąków i pędów. Może wypuszczać również odrosty z szyjki korzeniowej. Jak wynika z piśmiennictwa  w Polsce można ją spotkać w ogrodach botanicznych i arboretach począwszy od lat 60-tych XX wieku.

Pochodzący z Ameryki Północnej Cypryśnik błotny (Taxodium distichum) jest drzewem iglastym o tyle ciekawym, że jesienią jego igły opadają razem z krótkopędami, podobnie jak u modrzewia. W warunkach naturalnych występuje na terenach nizinnych o wysokim poziomie wód gruntowych. Bywają to tereny okresowo zalewane lub nawet podmokłe. Cypryśnik świetnie się przystosował do takich warunków życia i ma zdolność do wytwarzania korzeni oddechowych (tzw pneumatoforów), które są rozproszone wokół drzewa. Nasze okazy tych korzeni nie wytwarzają, choć zdarza się występowanie takich korzeni u cypryśników w warunkach parkowych, jednakże musi on rosnąć w pobliżu wody i osiągnąć odpowiedni wiek. Jest długowieczny, ma powolny wzrost, a jesienią pięknie się przebarwia na rudobrązowo. Jego drewno należy do najtwardszych na świecie

• 

Z gatunków północnoamerykańskich mamy tu: amorfę krzewiastą (Amorpha fruticosa), kielichowca wonnego (Calycanthus floridus), surmię (Catalpa bignonioides), tulipanowca (Liriodendron tulipifera), iglicznię (Gleditsia triacanthos), choina kanadyjska (Tsuga canadensis) i inne.

•